آسفالت سرد با توجه به سازگاری بهتر با محیط زیست و همچنین دمای پخش پایین‌تر در بسیاری از نقاط دنیا مورد اقبال واقع شده است. اگرچه هنوز در ایران به همه‌گیری نرسیده است و همچنان به صورت سنتی آسفالت به صورت داغ (Hot Mixed Asphalt) تهیه و پخش می‌گردد. بزرگترین ایرادی که متوجه آسفالت سرد می‌باشد مقاومت فشاری کم این نوع تهیه و پخش آسفالت است. تا جایی که در بسیاری از پروژه‌های اجرا شده رد شیارشدگی چرخ بر روی آسفالت باقی می‌ماند. این مساله باعث شد که محققین به فکر اصلاح این مشکل بیفتند. بحث اصلاح‌کننده‌های قیر و آسفالت سال‌هاست که در دنیا مطرح است و اصلاح‌کننده‌های بسیاری برای قیر و آسفالت کشف شده است. این یادداشت و یادداشت‌هایی از این دست قصد دارد به بررسی رفتار اصلاح‌کننده‌های قیر و آسفالت بپردازد و نقش و کارایی هر کدام را به تفصیل بیان کند. شایع‌ترین خرابی آسفالت سرد  شیارشدگی ناشی از عبور بار محوری سنگین مکرر است. این مساله با توجه به حجم اضافه تناژ محوری در جاده‌های ایران ، نقش پررنگ‌تری به خود می‌گیرد. در گذشته مطالعاتی در خصوص اصلاح آسفالت گرم توسط پلی اتیلن وینیل استات (EVA) ، مواد بازیافتی پلی اتیلن وینیل استات ، پلی استرن (PS) ، پلی اتیلن چگالی پایین (LDPE) ، پلی اتیلن چگالی بالا (HDPE) ، استایرن – بوتادین – استایرن (SBS) ، زباله پلی اتیلن چگالی بالا ، زباله های خانگی و آغشتن نمونه با پلی استر (PES) صورت پذیرفته است ، اما کمتر به اصلاح آسفالت سرد پرداخته اند. اصلاح آسفالت سرد با توجه دمای اصلاح کمتر نسبت به آسفالت گرم و همچنین پایداری خوب محصول تولیدی نسبت به اصلاح آسفالت گرم مفید فایده‌تر است. محققین برای اصلاح آسفالت سرد امولوسیون استات پلی وینیل را به مخلوط آسفالت سرد ساخته شده با قیر PG۶۴-۲۲ اضافه نمودند و برای ارزیابی نتیجه آزمایش‌های ویسکومتر بروکفیلد(BRV) ، باردار کردن ذرات کاتیونیک آسفالت امولوسیون (PC) ، جاذبه ویژه امولوسیونی (ESG) ، ویسکومتر سای بولت فوژل (SFV) ، باقیمانده تبخیر(RE) ، تورق(DR) ، نقطه نرمی (SP) و نفوذ را صورت دادند.

آسفالت سرد به طور کلی به دو شیوه‌ی ساخت « در محل» و « پیش‌آماده شدن» تهیه می‌شود ، که برای هر کدام از این روش‌ها مدل اختلاط اصلاحی متفاوتی وجود دارد. آسفالت امولوسیونی که در محل اصلاح می‌شود، در یک مخلوط‌کن کلوئیدی قرارگرفته و با متغیرهایی چون میزان اصلاح (AM) ، دمای امولوسیون (ET) و دمای آسفالت (AT) اصلاح می‌شود. اما آسفالت امولوسیونی پیش‌آماده شده ، در یک فلاسک چرخنده با متغیرهای میزان اصلاح (AM) ، زمان اختلاط(MT) و سرعت اختلاط (BV) اصلاح می‌شود.

آسفالت سرد در دو تیپ با پلی وینیل استات اصلاح می شود. در تیپ ۱ ، سنگدانه ها با غشایی از قیر پلی‌وینیل استاتی چسبناک (A-PVAC)پوشش داده می شوند و در تیپ ۲ سنگدانه ها ابتدا در یک محلول PVAC غلطانده و سپس مخلوط می شوند. برای بهینه سازی آسفالت سرد تیپ ۲ از نسبت بهینه  به دست آمده از بالاترین مقاومت فشاری محاسبه می گردد.

بررسی‌ها نشان داد ، افزایش کم یا زیاد پلی ونیل استات به مخلوط آسفالت سرد نتایج مثبتی به همراه نخواهد داشت. اما اگر این ماده به نسبت مناسبی به مخلوط اضافه شود به دلیل اینکه ترکیبی چسبنده ارتجاعی است ، چسبندگی بین سنگدانه ها و قیر را افزایش داده و در نتیجه باعث می شود مقاومت فشاری مخلوط تا ۳۱% افزایش پیدا کند. تحقیقات نشان می دهد چنانچه مخلوط مرطوب باشد مقاومت فشاری ۲۰% نسبت به حالت خشک کمتر است. بنابراین انتخاب نسب مناسب  که باعث استهلاک آب بشود ،الزامی است. به نظر می رسد  عامل مهمی در افزایش مقاومت فشاری است و آسفالت اصلاح شده مقاومت بیشتری در برابر شیارشدگی و خستگی ناشی از عبور ترافیک زیاد از خود نشان می دهد. بنابراین با این اصلاح‌کننده بزرگترین اشکال آسفالت سرد مرتفع می‌گردد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: